The microcosm of those who crown themselves as emperors of science...(with translation in Dutch!)

The microcosm of those who crown themselves as emperors of science...

Recently, a professor at the University of Antwerp criticized me; he questioned my scientific credibility because, according to him, I haven't published enough in peer-reviewed journals!

It just goes to show that many of our scientists and so-called health experts live in a microcosm where everything seems to revolve solely around publications. Despite their relentless efforts to continually plant new trees and explore those planted by others, they are losing sight of the forest itself and getting lost in it. This has been clearly exemplified by their misjudgment regarding the COVID-19 situation and the mass vaccination they blindly and unquestioningly supported.

Every year, several billions of dollars of taxpayer money are pumped into their research worldwide, without the taxpayer, or society, benefiting in any way. They constantly exercise in collecting puzzle pieces but fail to show any or enough intellectual diligence to piece them together to understand complex and multifaceted phenomena, such as the interaction between a virus and the immune response of a host population. Then, when important questions arise about whether interventions are meaningful or not, they suddenly want to venture into the macrocosm of science where they've never been before. Even though for many of them this subject matter is foreign and extends far beyond their knowledge silo, they still trust that they somehow have science in their pocket and that their 'knowledge' conveniently aligns with the financial interests of their sponsors. Hence, they believe it's completely unnecessary, even counterproductive, to engage in a debate with scientists who think differently, especially when these scientists don't excel in producing publications. What surprises me the most is that their shortsightedness and urge to lead the race at all costs reach so far that they are not even aware that their shortcuts in immunology and vaccinology not only miss efficiency but also put the entire peloton in great danger.

---

De microkosmos van diegenen die zich zelf kronen tot keizers van de wetenschap…

Onlangs werd ik door een professor aan de Universiteit Antwerpen bekritiseerd; hij trok mijn wetenschappelijke geloofwaardigheid in twijfel omdat ik volgens hem onvoldoende heb gepubliceerd in peer-reviewed journals!

Het toont maar weer eens aan dat veel van onze wetenschappers en zogenaamde gezondheidsexperten in een microkosmos leven, waarin alles blijkbaar uitsluitend draait om publicaties. Zij blijven voortdurend nieuwe bomen planten en onderzoeken sommige van de door anderen aangeplante bomen, terwijl ze echter zelf door al die bomen het eigenlijke bos niet meer zien en erin verdwalen. Hiervan getuigt alvast hun dwaling met betrekking tot de inschatting van de COVID-19 situatie en de massavaccinatie die ze blindelings en kritiekloos hebben gesteund.

Jaarlijks worden wereldwijd verschillende miljarden dollars aan belastinggeld in hun onderzoek gepompt, zonder dat de belastingbetaler, zeg maar de maatschappij, daar ook maar enig nut van ondervindt. Zij oefenen zich voortdurend in het verzamelen van puzzelstukjes, maar leggen daarbij geen of onvoldoende intellectuele ijver aan de dag om deze in elkaar te passen om complexe en veelzijdige fenomenen, zoals bijvoorbeeld de wisselwerking tussen een virus en de immuunrespons van een gastheerpopulatie, te doorgronden. Wanneer zich dan belangrijke vraagstukken voordoen over al dan niet zinvolle interventies, willen ze zich plotseling begeven in de macrokosmos van de wetenschap waarin ze nooit eerder vertoefden. Ondanks het feit dat voor velen van hen deze materie vreemd is en ver buiten hun kennissilo reikt, vertrouwen ze erop dat ze de wetenschap hoe dan ook in pacht hebben en dat deze ook nog eens toevallig samenvalt met de financiële belangen van hun sponsoren. Het is dan volgens hen ook volkomen overbodig, ja zelfs contraproductief, om met andersdenkende wetenschappers in debat te gaan, vooral wanneer deze niet uitblinken in het produceren van publicaties. Wat mij daarbij nog het meest verwondert is dat hun kortzichtigheid en drang om kost wat kost op kop te rijden zo ver reiken dat ze zich zelfs niet eens bewust zijn van het feit dat hun korte bochten door de immunologie en vaccinologie niet alleen elke efficiëntie missen, maar bovendien ook nog eens het hele peloton in groot gevaar brengen.